''O''na...

Tam 3 sene önce olacaklardan habersiz kapıdan iyi geceler diyip yatağıma sığınmıştım...Senin için dua edip,senin için ağlayıp uyuyakalmıştım...Sabah artık olmayışını haber veren çığlıklarla uyanmıştım...Çok oldu sen gideli...Çok oldu sensiz yaşayalı...Saçım değişti,boyum uzadı belki...Yüzüm daha çok gülmeye başladı zamanla...Daha çok maske takar oldum yani...Çok üzdüm belki seni,eğer ki gördüysen beni.Belki de ''aferin'' dedin bana uzaktan uzaktan...Ama ben vazgeçmedim uzaklarda seni aramaktan...Kalabalıkta bian seni göreceğim umuduyla gezdim hep.''A ne güzel ayakkabı''derken yüzüm,gözlerim uzakta seni aradı belki bian görürüm seni,bian gülümsersin diye bana...Otobüslerde camdan sana baktım uzaklara...Bi ağacın gölgesinde oturup bana bakarsın da görürüm seni diye...Bi el sallarsın diye baktım baktım baktım...Hiç vazgeçmedim...Kimse bilmedi...Kimse senin gibi bakmadı bana...Sen ''saçının teline kıyamam ben'' derken gözyaşlarım sel oldu aktı,kimse dönüp bakmadı bana...Kimse ben geceden korkarken sabahım olmadı...Sen yokken değiştim biraz...''hasta'' dediler bana...Senin olmayışının yarattığı etkiyi hiç anlamadılar...Hiç hissetmediler içimdeki çöküntüyü...Doldurmaya çalışmadılar hiç...Senin için ben varken,herkes için kendi vardı çünkü...Ben kimsede sende olduğum kadar olmadım...Olamadım...İstemediler...Ben seni aramaktan vazgeçmedim hiç...Kimse bilmedi...Seni gülerken izlemeyi sevdiğimi unutmadığımı bilemediler hiç...Kızdığında diş gıcırdatışını hiç unutmadım...Kimse bilmedi...Bilmek istemediler çünkü...Hiç sormadılar...Bir gün o ağacın gölgesinde gülümseyeceksin bana...Vazgeçmeyişimin kanıtı olacaksın...Hiç kimse bilmedi...Bilmeyecek...''Halılar mı döşeseydim yoluna yoksa gül bahçeleri mi dilerdin bana gelmen için...gelmedin...yaşlı gözlerimin ardından kapıları gözledim...kimseye sezdirmeden bekledim...gelmedin...''