Bir Kediyi Sevmek

Klasik Odtü ziyaretlerimden birinde haber almıştım varlığına dair ilk bilgiyi... Bir sürpriz vardı benim için evde, tahminlerle geçirdik akşamı. Eve gittiğimde, kapıda kucağında minik bir kedi yavrusuyla bekleyen tombiş kardeşim tarafından karşılandım. Ve işte o an herşey değişti... En başta konuşmam! Normal tonda ve de normal kelimelerle değildi artık dilim. Kan kaynaması sonucu düzgün konuşamıyordum. Kucağıma alıp sesimi ne kadar inceltebilirim acaba diye düşünmeme gerek kalmadan biranda tüm denemeleri gerçekleştirebildiğimi farkettim... Ve işte o anlar...
''Uuuuuu annemmmm naptın sen bugün? O göbeği haputup zubudup yerim bennn... (miyivvv) Noldu annem ne miyivv nolduu?...''
''Anneee şuna bi' bak şuna, şu surata bak bi' ya... Noldu salağım benimmm yerim ben seniii!''
Telefon konuşması esnasında ben vikiyleyince karşıdakine ''Kedi atladı yok bişe...'' açıklaması yapmak durumunda kalıyorum bazen...
Kendisini evde arama seslenmem...
''Gerizekalımmm nerdesin annem... Lan salak nerdesin? (şıngır şıngır ) Annemmm burda mıydın sennnn? Uyuyor muydunn? Oyy kıyamamm (o sırada kedi kucağa alınır kan kaynaması sonucu fazla sıkıştırılır... ve ''miyiiiivv'' ) Neyse hadi git...''
Arada sırada canı sıkılınca yatağımın üstünden masama atlar... ''Oha! Gel tepeme çık salak! uuu annemm gel bakym ordan sen... ''
İşte bunun gibi türlü türlü salak muhabbetler yapıyorum hayvancağızla...
Hani bakıcısı hastalanınca ona bakan fil varya... Ben hastalansam kedim de bana bakar... O derece karşılıklı sevgimiz... Mutualist bir şekilde yaşıyoruz... Mutluyuz...
Battaniyeyle uyurken yanıma gelip, şöyle bir gözüme bakıp koca poposunu devirmiyor mu?... Dışarıdan geldiğimde beni görünce yere yatıp göbeğini bana açmıyor mu? Beni beraber uyumaya değer görüp boynuma sokulmuyor mu? Fotoğrafını çekmek istediğimde ben binbir zahmet gözlerine odaklanana kadar hareket etmeden durmuyor mu? Aynı benim gibi çikolata hastası olmasından ötürü, çikolata yediğimi farkedince utanmasa ağzımdan almaya kalmıyor mu? Sabahları ben, bilinçsizce okula hazırlanırken saçmalıklarıyla beni uyandırmıyor mu? Bir sinek görünce atalarından gelen bütün avcılık genlerini aktifleştirmiyor mu? ''Aaaaah eğleniyor kendi başınaaa neşesiiii yeteeeer'' tadında, saatlerce ordan oraya koşturup oyalanacak birşeyler bulmuyor mu?.. Sanırım beni çıldırtıyor...
Kediler nankördü değil mi ey kendini bilmez insanlar? Hani ben onu beslemesem, 2 gün sonra suratıma bakmazdı ya?.. Kendisiyle olan ilişkimiz sadece karşılıklı sevgi ilişkisinden ibaret. En ufak yemeğine, temizliğine karışmadığımı da eklemek isterim...
Kedim ''beni'' seviyor... Tüm hırpalamalarıma rağmen, tüm aşırı sevgime rağmen...
Birini kediye benzetirken bu kriterleri de gözönünde bulundurmak lazım imiş.
Gerçekten; '' Sevildiğini bilmek... Paha biçilemez!''
=)
(He buarada kedücüğümün adı Zilli... Aslında en başta Misket koymaya karar vermiştik, annemin ''Miss Cat'' benzetmesini eklemesiyle. )